e houden van sprookjes over meisjes die nog lang en bang bleven leven, ze houden van beven, het lijk in de schuur, de kaarsjes vlakbij hun brandbare dozen vol droge rozen en dozen met alles wat geluk brengt en brandbaar is, van Hop! roepen, de nek gestrekt, van rennen, de kortste weg naar de kas. In de kas is het klam, de deur kan op slot.  Alle woorden die hun lievelingswoorden zijn of zijn geweest, hebben ze binnen op het glas geverfd, in spiegelbeeld, wie langs loopt leest ze. Er staan ook grappen en conclusies, raadsels, hoeveel tanden ze hebben en een korte beschrijving van de honkbalknuppel: wie ze beloert kan een kaakslag krijgen. Gevaarlijk is het in een kas van glas als het nacht is maar Lodewijk zegt dat de man met de steen nooit zal gooien omdat hij dan geen steen meer heeft en geen naam.